Jan Brożek (1585 - 1652)
W dziedzinie naukowej, zwłaszcza na polu matematyki, najbardziej znanym Kurzelowianinem jest ks. Jan Brożek. Brożek urodził się l listopada 1585 r. w Kurzelowie, Jan jako chłopiec dobrze opanował łacinę w kurzelowskiej szkole kolegiackiej, później jako student w Krakowie, bez trudności słuchał wykładów prowadzonych w tym języku. Korzystając ze stypendium ufundowanego przez
ks. Jana Muszczyńskiego, w 1604 r. Brożek bez egzaminu wstępnego przyjęty zostaje na Uniwersytet w Krakowie i rozpoczyna studia na Wydziale Filozoficznym. Studiuje matematykę i astronomię, wtedy ściśle złączoną z astrologią. Nie zaniedbuje studiów języków klasycznych i filozofii Arystotelesa, co stanowiło podstawę do uzyskania stopnia akademickiego.
Na młodego studenta wielki wpływ wywierał profesor Stanisław Jakobczyk, pochodzący, z Kurzelowa i pełniący wtedy funkcję urzędowego astrologa uczelni. Zdolności i zamiłowanie do matematyki u Brożka pogłębiał profesor Walenty Fontana. Po zaliczeniu nakazanych statutem wykładów, 30 marca 1605 r. Brożek otrzymuje stopień bakałarza, artium, czyli nauk wyzwolonych. Od l września 1606 r. podejmuj e pracę nauczycielską we Włocławku. Jan Brożek otrzymał 22 marca 1610 r. Magisterium sztuk wyzwolonych i doktorat z filozofii.
W latach 1610-1612 Jan Brożek poznał i zaprzyjaźnił się z Belgiem Adrianem van Roomenem, który prowadził katedrę matematyki na Akademii w Zamościu. Dzięki tej znajomości polski profesor poznawał najnowsze zdobycze naukowe
z algebry, nowe sposoby pierwiastkowania i potęgowania. Belg zwrócił uwagę Polaka na konieczność gruntownego poznania geometrii starożytnej. Od grudnia 1611 r. ciągle pogłębiający swoją wiedzę Brożek jest nauczycielem w szkole parafialnej u Wszystkich Świętych w Krakowie i jednocześnie na uniwersytecie wykłada arytmetykę, astronomię sferyczną, podstawy wiedzy o wszechświecie na podstawie Ptolemeusza oraz tablice astronomiczne Reinholda oparte o system Kopernika.
W 1616 r. Jan Brożek ogłosił krótką rozprawę naukową, ułożoną w formie listu do swego ucznia Pawła Herki z Kurzelowa i dającą odpowiedź na pytanie, czy w życiu publicznym ważniejsi są astronomowie, czy geometrzy. Wywody autora rozprawy wskazują na rozległe możliwości stosowania geometrii w życiu praktycznym, prowadząc do wielu udogodnień życiowych.
Żyjąc duchem epoki uczony Kurzelowianin, wierząc w związek matematyki z medycyną przybywał w czerwcu 1620 r. do Padwy na studia medyczne. Podejmując studia we Włoszech, Brożek sądził, że uda mu się znaleźć jakąś zależność między sposobem działania lekarstw, a związkami zachodzącymi pomiędzy liczbami oraz między skutecznością lekarstw a położeniem gwiazd na niebie. Jako matematyk ukończył studia medyczne i 11 sierpnia 1623 r. został uroczyście promowany na doktora medycyny.
W maju 1629 r. Brożek przyjął święcenia kapłańskie i otrzymał kanonię przy kościele św. Anny w Krakowie, dotychczas, bowiem miał tylko świecenia niższe.
6 czerwca 1632 r. Brożek wybrany został kustoszem biblioteki uniwersyteckiej. Pełniąc przez sześć lat tę funkcję, z wielką starannością czuwał nad powierzonym mu zbiorem. W niedługim czasie przyjmuje probostwo w Staszowie, rezygnując
z Jangrota. Odtąd dzieli czas między Kraków a Staszów. W 1636 r. zostaje proboszczem bogato uposażonej parafii w Międzyrzecu, nie zrzekając się Staszowa. Czerpane z probostw dochody urzeczywistniły stary zamiar Brożka uczynienia fundacji na rzecz Uniwersytetu Jagiellońskiego. 2 Lutego 1639 r. uczony profesor dokonał zapisu 3000 zł dla swojej uczelni. Mieszkając z dala od Krakowa
i Uniwersytetu, skierował swoje zainteresowania naukowe w dziedzinę historiografii, wznawiając w druku opracowania naukowe pojedynczych wybitnych Polaków i opisując historię instytucji zasłużonych na polu społecznym. Po promocji doktorskiej zostaje wybrany dziekanem Wydziału Teologicznego i dając nowy wyraz umiłowania krakowskiej uczelni przekazuje jej kwotę 15 000 zł. W czerwcu 1652 r. profesorowie uniwersytetu krakowskiego zebrani w Bronowicach pod Krakowem, gdy w mieście panuje „zaraza morowa", obierając ks. Jana Brożka rektorem uczelni, ale ten już 21 listopada 1652 r. padł ofiarą zarazy. Pochowany został w kościele św. Anny
w Krakowie, gdzie miał ufundowane dwie tablice nagrobkowe, które niestety nie zachowały się.